Liang Rui, Shen Dai’ye taşınmak veya herhangi bir karar vermek için acele etmemesini, onun için şu anda en önemli olanı düşünmesini tavsiye etti.
En önemli şey her zaman Qiu Qiu’ydu. Shen Dai bebeğine baktı ve duygularını sakinleştirebilmek için kendisini zorladı. Qu Shen’in onu velayeti vermeye zorlaması onu büyük bir paniğe ve yüzleşmeye sürüklemiş, ve en ilkel içgüdüsü onu kaçmayı düşünmeye zorlamıştı. Fakat o kontrolünü kaybeden biri değildi ve geri çekilme şansı yoktu. Sadece kendisine güvenebilirdi. Paniklememiş değildi ancak savaşmak zorundaydı. Sadece sakinleşmesi ve paniklemenin bir faydası olmadığını anlaması gerekiyordu.
Birbiri ardına savaş alanına atılıyor gibi görünüyordu. Bazı anlaşmazlıklar onunla ilgili, bazıları da onun yüzündendi. Yoldan sapmaya, zirvelerden kaçınmaya, saklanmaya, teslim olmaya ve ölü taklidi yapmaya çalışmıştı. Kendi önemsizliğini ve zayıflığını biliyordu ama asla pervasız olmaya cesaret edemiyordu. Lakin kendisini kurtarmanın tüm yolları karşıdan gelen kılıç saldırılarını engellemiyordu ve artık savaşmasının vakti gelmişti.
Shen Dai hiçbir ışığın yanmadığı odada oturuyordu ve bilinmeyen bir süre boyunca sessizliğe gömülmüştü. Odada sadece Qiu Qiu’nun hafif nefesi ona eşlik ediyordu. Bu, dünyadan duyduğu tek işaret gibi görünüyordu ve dünyadan henüz ayrılmadığını kanıtlıyordu.
Bu sırada, kapı çok hafif ve çok dikkatli bir şekilde birkaç kez vuruldu.
Shen Dai, kapının dışındaki kişinin Qu Moyu olduğunu biliyordu.
“Ah Dai, uyumadığını biliyorum,” dedi Qu Moyu, sesi yorgunlukla doluydu, “Özür dilerim, yine işleri batırdım. Bir gün gerçekten istemediğin sürece, seni zorla işaretlemeyeceğim.
Kokunu alabiliyorum ama benden çok uzaktasın.
Annem bana anlattı. İşareti sildirirken sen….” dedi Qu Moyu ve derin bir nefes aldı, “O sırada çok acı çekmiş olmalısın. Eminim ki benden nefret ediyorsun.”
Shen Dai başını kaldırdı ve kapının aralığından sızan sarı ışığa ve arkasında hareket eden figüre baktı. O zamanlar birkaç yıl boyunca, sadece yürürken sırtını görebilecek olsa da Qu Moyu’yla Xingzhou’nun binasında karşılaşmayı dört gözle bekliyordu. O anda ise aralarında yalnızca bir kapı vardı ama Qu Moyu’nun gölgesine bakarken sadece acı duyuyordu. İkisi arasında nasıl böyle bir fark olabilirdi ki? O zamanlar, geçici işaret nedeniyle birkaç yıl boyunca Qu Moyu’ya gizlice hayranlık beslemişti. Ama şimdi bu duyguları istemiyor ve onlardan kaçınıyordu.
Qu Moyu sırtını kapı paneline dayadı ve yere doğru kaydı. Dağınık saçları ve kasvetli gözleri onu çok depresif gösteriyordu, “Geçmişle doğrudan yüzleşmekten ve sana ne kadar kötü olduğumu ‘görmek’ için geriye bakmaktan korktum. Çünkü benden gerçekten de nefret ediyor olduğuna inanmak istemiyorum. Ben… sana en iyi hayatı sunmak, seni korumak, seninle ilgilenmek ve seni mutlu etmek istemiştim.” Acı içinde gözlerini kapadı, “Ama görünüşe göre başına gelen tüm talihsizlikler benim yüzümdendi.”
Shen Dai derin bir nefes aldı, göğsündeki acıya hala karşı koyamıyordu. Elini uzattı ve Qiu Qiu’nun uyurken yumruk yaptığı minik elini nazikçe tuttu. O minik elin sıcaklığı ona güç veriyordu.
“Gerçekten de Qiu Qiu’nun feromon seviyesini o gün öğrenmiştim. Seni bütün kalbimle seviyorum. Seninle sadece oğlumuz için birlikte olmak istemiyorum. Aksi takdirde neden kendimi bu duruma düşüreyim ki? Neden hem seni hem de kendimi utandırayım ki? Ben sadece…..” dedi Qu Moyu ve kaşlarını çattı, kalbi son derece sızlıyordu, “Senden vazgeçemem. Ne olursa olsun, senden vazgeçemem.”
Shen Dai’nin hayatından adım adım geri çekildiğini izlemeye yahut bir gün Shen Dai’nin başka birinin eşi ve omegası olduğunu görmeye dayanamazdı. O günü görmektense ölmeyi yeğlerdi. Yalnızca düşünmek bile kalbini bin parçaya ayırıyordu.
Qu Moyu yüzünü sildi ve kendisine çekidüzen verdi, “Şimdi gitmesen olur mu? Bunu Qiu Qiu için yaptığını düşün. You Xinghai meselesini çözeceğim. Ne olursun, bana tekrar güven.” Shen Dai’den bir yanıt beklemiyordu ama Shen Dai’nin dinliyor olduğunu biliyordu. Ayağa kalktı ve alnını kapıya dayadı. Ardından, oradan ayrılmadan önce ağzından hüzünle dolu bir çift kelime çıktı, “Özür dilerim.”
O gittikten sonra Shen Dai uzunca bir süre karanlıkta oturdu.
―
Ertesi sabah erkenden Shen Dai işe gitmeden önce bankanın dışında açılmasını bekledi. İçeri girer girmez sıra numarası almıştı, çünkü hesabındaki tüm parayı çekmek niyetindeydi. O da bazı çözümler düşünmüştü. Ancak bunu gerçekleştirmek için yeterli zamanı olmayabilirdi. Her halükarda parasını kurtarmasının bir imkanı vardı.
İki kartında toplamda 160.000 yuandan fazla para vardı ve hepsini çekmişti. O yıl Lancheng’deki harcamaları ve büyükannesinin hastalığı sırasında harcadığı para nedeniyle, birikimleri için belirlediği 200.000 yuandan geriye elinde bu kadarcık para kalmıştı. Dava açıldığında maaş kartına da haciz koyulacaktı. Yani, bu para onun tek güvencesiydi.
ÇN: 160.000 yuan = 22,968 dolar = 418,635 TL
Parayı çektikten sonra ikinci şeyi yapmak için tüm tapu belgelerini aldı. Evini Cheng Zimei’ye “satmak” istiyordu. Ev onun adına olmadığı sürece üzerine haciz koyulamazdı.
Vergi dairesine giderken Avukat Chen’den bir telefon aldı.
Avukat Chen oldukça hızlı bir şekilde söze girdi, “Bay Shen, şu anda neredesiniz? Bir yerde görüşmemiz lazım. Bazı sözleşmeleri imzalamanız gerekiyor. Bazı bağlantılarım var, You Xinghai evinize haciz koydurmadan önce halletmemiz lazım.”
“Vergi dairesine varmak üzereyim. Evimi bir arkadaşıma satacağım,” dedi Shen Dai.
“Bu plan yeterince iyi değil. Öncelikle, eviniz üzerinde işlem limiti var mı? Bazı evlerin üzerinde üç ila beş yıl süreyle limit oluyor. İkinci olarak da, arkadaşınız tek seferde milyonlarca yuanı hesabınıza transfer edebilir mi? Eğer evi değerinden düşük bir fiyata satarsanız, mahkeme mal kaçırdığınızı anlayacaktır. Dolayısıyla You Xinghai size karşı açacağı davayı kazanacaktır. Başta söylediğim şartlar sağlansa dahi tüm bu işlemlerin tek bir gün içerisinde tamamlanması çok güç.”
Shen Dai iç çekti. Başlangıçta sadece kendi başına mücadele etmek istemişti ve evini kurtarma konusunda da pek umutlu değildi.
Avukat Chen konuşmasını yavaşlattı, “Bay Shen, You Xinghai sizin birkaç milyonluk evinizi istemiyor. Çünkü borçlarının faizini ödemek için bile yeterli değil. Ama Bay Qu’nun sizi umursadığını biliyor ve onun zayıflığından faydalanma niyetinde. Bu ev Bay Qu için büyük bir meblağ değil, size daha iyi ve daha pahalı bir ev alabilir. Ancak üzülmenizi istemiyor. Bu yüzden bana tamamen güvenebilirsiniz, lütfen bu meselede işbirliği yapalım.”
“Tamam.”
İkisi ortak bir noktada buluşmak üzere randevulaştılar. Shen Dai, Avukat Chen’in uzattığı sözleşmeye baktığında beti benzi attı ve avuçları terlemeye başladı. Hayatı boyunca imzaladığı sözleşmelerin çoğu iyi sonuçlanmamıştı ve şu anda imzaladığı her şeyi çaresizlikten ötürü imzalıyordu. Daha birkaç gün önce Qu Shen’in feromon baskısı yüzünden kendi oğlunun velayetini kaybetmişti. Bu yüzden şu anda bir sözleşme görmek içini bir tiksinti ve korkuyla dolduruyordu.
Avukat Chen, Shen Dai’nin ne düşündüğünü tam olarak biliyordu. Ona buruk bir şekilde gülümsedi, “Bay Shen, bu sözleşme korkutucu görünüyor farkındayım. Ancak mülkünüzü korumanızın en mantıklı yolu bu. Önce üstüne biz haciz koyacağız. You Xinghai sizi dava etse bile, biz haklarımızı talep ederek eve haciz koymuş olacağız. Böylece ev güvende olacak.”
Shen Dai, Qu Moyu’nun maliyet olarak bu evi ciddiye almayacağını düşünüyordu. Ayrıca eğer Shen Dai’yi Qu ailesine mecbur bırakmaya çalışsaydı, bunun bir sürü farklı yolu vardı. Bu yüzden çok fazla tereddüt etmedi ve kalemi alarak sözleşmeyi imzaladı.
Avukat Chen rahat bir nefes verdi, “Daha sonra mahkemeden bir telefon alacaksınız. Ne dedikleri önemli değil, gergin olmanıza gerek yok. Şimdi tüm paranızı çekmek için bankaya gitmelisiniz.”
“Hepsini çektim çoktan.”
Avukat Chen gülümsedi, “Harika, artık Bay Qu’nun da içi rahatlayacaktır.”
Shen Dai aniden duraksadı ve, “O sırada imzaladığım sözleşmeler ne kadar ciddi?” diye sordu.
“Resmi mühür, hesaplar ve sözleşmelerin hepsi You Xinghai’nin elinde. İmzanızı taklit edebildiği sürece, tüm büyük borçları size yükleyebilir. Bizim de elimizde bazı sözleşmeler var. Ne de olsa o dönemde Xingzhou ile birçok işlem yapılmıştı. Kısacası, ona karşı daha fazla kanıt toplamamız gerekiyor,” dedi Avukat Chen çaresizce, “You Xinghai gerçekten büyük bir sorun değil. Ya borcun bir kısmını size yükleyecek ya da Bay Qu’nun borcunu ödemesine yardım etmesi için şansını zorlayacak. Her neyse, şu anda yalınayak durumda ve kendisine ait olmayan ayakkabıları giymekten de hiç korkmuyor.”
Shen Dai yavaşça yumruklarını sıktı, “Peki benim yapabileceğim bir şey var mı?”
“Bunun için endişelenmene gerek yok. Hayatınız etkilenmeyecek. Bir otel rezervasyonu yapmak isterseniz, sizin için başkaları rezervasyon yapabilir. Arabayla seyahat etmek ya da uzun bir yolculuğa çıkmak isterseniz Bay Qu’nun özel uçağını kullanabilirsiniz. Bay Qu kesinlikle sizinle ilgilenecektir.”
Shen Dai ifadesiz bir şekilde şunları söyledi, “Malları haczedilecek olan benim ve bunu görmezden gelemem. Çok yakında akademik kariyerimde yeni bir unvan alacağım. Kredi notum projelerimi, iş hayatımı ve hatta kendi çocuğumu bile etkileyebilir. Bu mesele sadece benim hayatımı kısıtlamaktan ibaret değil.” Qu ailesi tarafından kurtarılmayı beklemeyecekti. Qu Moyu’nun bu davayı gerçekten ciddiye alıp almayacağından bile şüpheliydi. Tüm mal varlığı dondurulursa, ne kendisine ne de çocuğuna bakabilirdi. Bu yüzden Qu Moyu’ya bağımlı bir yaşam sürecekti. Qu Moyu’nun da istediği tam olarak bu değil miydi? Madem Qu Moyu’ya tam anlamıyla güvenmiyordu, o halde eli kolu bağlı şekilde beklememeliydi.
“Şey…..” dedi Avukat Chen utanarak, “Şu anda gerçekten de yapabileceğiniz bir şey yok. İşin içine hukuk ve yasalar gireceği için lütfen bize bırakın.”
Avukat Chen gittikten sonra Shen Dai telefonunu çıkardı, adres defterini açtı ve You Xinghai’nin numarasını buldu. Başparmağı arama düğmesinin üzerinde gezindi ve bir müddet düşündükten sonra düğmeye dokundu.