Yağmurun altında Qu Moyu’nun kanı fışkırdı, yağmura karışarak toprağa düştü ve çamurlu suyun içinde yok oldu. Shen Dai rüzgâr ve yağmurdan ötürü harap olan bahçedeki çiçekleri anımsadı. Dallarda gururla duran taç yapraklar, çamurun artık gerçek renklerinin bile ayırt edilemediği bir çamur birikintisine dönüşmüştü. İnsanlar da tam olarak böyle değil miydi? Hayat, zirveler ve vadiler, inişler ve çıkışlardan ibaretti. En üstün ırk bile etten ve kemikten oluşuyordu en nihayetinde.
Shen Dai put gibi kesilmiş bir vaziyette Qu Moyu’ya baktı. Qu Moyu’nun önünde yıkıldığını gördüğünde, kendi içinde de bir şeyler çökmüştü sanki. Qu Moyu’nun birçok farklı halini görmüştü; iyi yanlarını, kötü yanlarını, tanımlanması zor taraflarını ve güçlü yanlarını. Fakat Qu Moyu’nun yıkıldığını hiç görmemişti. Bu yüzden gördüklerine inanamıyordu.
O anda rüzgârın, yağmurun ve bağırışların sesi sessizce kayboldu. Shen Dai yalnızca Qu Moyu’ya bakıyordu. Qu Moyu’nun ona “Ah Dai” diye seslendiğini açıkça duymuştu. “Ah Dai” kelimesi zaman ve mekân engellerini aşarak Qu Moyu’nun kalbinin derinliklerinden kendi kalbine ulaşmıştı.
Shen Dai’nin bilinci bu büyük şoktan henüz uyanmış değildi ama bacakları içgüdüsel olarak Qu Moyu’ya doğru koştu.
Qu Moyu’nun uzun gövdesi çamura yarı yarıya batmıştı. Şiddetli acı yüzünden durmaksızın titriyordu. Ensesindeki feromon sıvısı ve kan birbirine karışarak yere damlarken Shen Dai’nin görüşünün bulanıklaşmasına neden oluyordu.
Shen Dai, dermansız dizleriyle Qu Moyu’nun yanına diz çöktü. Titreyen elleriyle Qu Moyu’nun yarasını kapatmak ve kanın dışarı akmasını engellemek istemişti fakat sadece elleri göz kamaştırıcı bir kırmızıya boyanmıştı. Kanın dışarı akmasını hiçbir şey engelleyemezdi.
Feromon bezleri, insan vücudundaki en kırılgan, hassas ve önemli organlardan biriydi. Hasar aldığında hormonal sistemin dengesini ciddi şekilde bozabilir ve hayal edilemez ağrılara sebep olabilirdi. Bu, herkesin bildiği bir şeydi. Shen Dai işareti sildirmeye karar verdiğinde doktor ona bunu defalarca kez söylemişti. Feromon bezlerinin yaralanmasının ne kadar acı verici olduğunu çok iyi biliyordu. Bu acı öylesine kuvvetliydi ki, S-seviyesi bir alfanın dahi neredeyse bayılmasına neden oluyordu.
Qu Moyu’dan nefret ettiği zamanları anımsadı. Rüyalarındaki mutluluk ile gerçeğin çaresizliği arasındaki uçurum tarafından tekrar tekrar parçalara ayrıldığında, yorgunluk, endişe ve umutsuzluk omuzlarına taş gibi ağırlık yaptığında, onu bu kadar perişan eden kişi de bir gün aynı acıyı tadabilse ne güzel olurdu diye düşünürdü hep. Hiç gerçek olacağı aklına gelmemişti ve sandığı gibi mutlu olmamıştı da. Hatta o anda hem kalbi hem de feromon bezleri bıçaklanmış gibi hissetmişti. Qu Moyu’nun akan her bir kan damlası ve yüzündeki acı ifadesi yüreğini dağlamıştı.
“Mo….Yu……” dedi Shen Dai ve nefesini tuttu. Korku hissi görünmez bir el gibi boğazını sıkıyordu. Shen Dai ruhunun derinliklerinden feryat etti, “Aahhhhhhhh――”
―
Shen Dai uzun süre bir bankta oturdu. Qu Shen onu işaret edip öfkeyle bağırsa bile tepki vermiyordu. Qu Shen’in yüz kaslarının titrediğini, ağzının açılıp kapandığını görüyordu ancak ne söylediğini duymuyordu.
Yerdeki kanlı bıçağı alıp Qu Chengchen’i hedef aldığı ve Qu Moyu’yu bir an önce hastaneye göndermelerini istediği o anda takılıp kalmıştı. Kendine geldiği anda bankta oturuyor olduğunu gördü ve boş boş Qu Shen’e baktı. Ardından bakışlarını onun arkasındaki ameliyathane kapısına çevirdi. Qu Moyu’ya ne olacağını bilmiyordu ve sanki o ameliyathanede kendi kalbini neşterle kesiyorlardı.
Qu Shen şiddetle bağırdı, “Oğluma bir şey olursa, kendi oğlunu hayatında bir daha asla göremezsin!”
Shen Dai duvara dayandı. Daha sonra bir adım attı ve Qu Shen’in önünde korkusuzca durdu. Akabinde onun üzerinde feromon baskısı kullanan bu adama karşılık verdi, “Oğluna bir şey olursa, suçlusu sensin.”
“Sen!”
Shen Dai, duvara yaslanmış olan Liang Rui’ye doğru yürüdü. Liang Rui’nin sırtı onlara dönüktü ve ağlarken omuzları titriyordu.
Shen Dai usulca, “Ameliyat başlayalı ne kadar oldu?” diye sordu.
“Yaklaşık iki saat oldu,” dedi Liang Rui, ağlamaktan gözleri kızarmış ve şişmişti.
“Doktor ne dedi?”
“Bıçak tam ortaya saplanmamış ama yarası derin ve erken müdahale edilemedi. Hayati tehlikesi olmasa da, feromon bezlerinin kurtulma olasılığı…çok düşük,” dedi Liang Rui, konuştukça bedeni daha fazla titriyordu.
Shen Dai yavaşça duvarı elleriyle destekledi, gözlerini kapadı ve derin bir nefes aldı, “Feromonları oldukça inatçı, kolay kolay pes etmeyecektir.”
Liang Rui başını sallarken hıçkırıklara boğuldu, “Hiç bu kadar ciddi bir şekilde yaralanmamıştı. Korkarım ki…artık sıradan biri olacak. Tıpkı bir beta gibi. Bunu kaldıramamasından çok endişeleniyorum.”
Shen Dai, Qu Moyu’nun bir betaya dönüşeceğini hayal dahi edemezdi. Böylesine mağrur bir adam, betaya dönüşmeye nasıl dayanabilirdi ki? Ama kader, sırf sen ona büyük önem veriyorsun diye bir şeyi elinden almak için ayrım yapmayacaktı. Tekrar ameliyathanenin kapısına baktı. Kapının bir an önce açılmasını istiyordu ama açıldığında göreceklerinden korkuyordu.
“Doktor Moyu’nun daha önce hastanede feromon sıvısını aldırıp dondurttuğunu söyledi. Qiu Qiu için esansiyel yağ yapmak içinmiş,” dedi Liang Rui ağlayarak, “Bu çok işe yarayabilir. Belki onu kurtarabilir.”
Shen Dai, Qu Moyu’nun abanoz feromonunu Qiu Qiu’nun günlük ihtiyaçlarının üzerinde kasten bıraktığını hatırladı. Adım adım, Qiu Qiu tarafından sahiden de kabul edilmişti. Tüm bunların sonunda Qiu Qiu’nun dolaylı da olsa babasına yardım etmesini hiç beklemiyordu.
Aslında, Qu Moyu’nun geçmişi düzeltmek için gösterdiği çabaları görmemiş değildi. Ancak onu affedememişti. Ona inanmakta direnmişti. Kendi kabuğundan bir türlü çıkamamıştı. Çünkü geçmişte yaşadığı acı deneyimlerin tekerrür etmesinden korkuyordu. Ama görünmezmiş gibi davranamazdı. Kalbi, uzun süredir bastırdığı korku ve zonklayan acıyla defalarca kez mücadele etmişti. Bu, Qu Moyu’nun kan revan halde yığıldığını görene kadardı. Kalbinde ne kadar nefret olursa olsun Qu Moyu’ya zarar gelmesini istemiyordu.
Shen Dai şişmiş olan gözlerini ovuşturdu ve usulca, “Qiu Qiu nerede?” diye sordu.
“Bakıcı onu eve götürdü.”
“Peki Qu Chengchen?
Qu Shen yanlarına geldi ve soğukça araya girdi, “Gözaltına alındı. Polis seni sorgulamak istiyor. Beni dikkatlice dinle. Polislere berbat durumda olduğunu ve olanları hatırlayamadığını söyleyeceksin. Konuşacak halde olmadığın için şimdilik ifadeni alamayacaklar.”
“Hafızam gayet yerinde ve konuşacak durumdayım, başından sonuna kadar ne olduğunu hatırlıyorum.”
“Öncelikle bu konuya en iyi çözümü düşünmeliyiz,” dedi Qu Shen emir tonuyla, “İfadede ne söyleyeceğine ben karar vereceğim.”
Shen Dai, Qu Shen’e şaşkınlıkla baktı, “Qu Chengchen tarafından yaralanan oğlun şu anda içeride yatıyor. Suçluyu hapse göndermek istemiyor musun? En iyi çözümden kastın nedir? Medyayla başa çıkmak için ya da hisse senetlerini dengelemek için bir çözüm mü?!”
“Bu mesele sadece Qu ailesini ilgilendirir!” dedi Qu Shen sert bir şekilde, “Sen, bir yabancı olarak daha ailemize girmeden haddinden fazla soruna neden oldun. Şimdi yapabileceğin tek şey çeneni kapatmak.”
Liang Rui soğuk bir ifadeyle arkasını döndü, “Anlamadım? Qu Chengchen, Moyu’nun feromon bezlerine zarar verdi. Bu artık güç savaşından çıktı. O, Moyu’nun canına kastetti! Bu nasıl sadece aile meselesi olabilir ki? Cinayete teşebbüs var ortada!”
Qu Shen’in ifadesi son derece nahoştu, “Siz ikiniz ne bilirsiniz ki? Onu cezalandırmayı ben istemiyor muyum? Ama bu mesele çok fazla kişiyi alakadar ediyor. Onu hapse göndererek bunu çözemeyiz. Babası oğlunu korumak için elinden geleni yapacaktır. Bu sefer daha dikkatli olmalıyız.”
Shen Dai derin bir nefes aldı. Varlıklı ailelerin içinden çıkılmaz çatışmalarına asla akıl sır erdiremeyecekti. Kendi oğlunun bu meselenin içinde olan kuklalardan biri olmasını hayatta istemiyordu, ancak çıkış yolu yok gibi görünüyordu. Qu Chengchen’in çılgınlığını gördükten sonra, S-seviyesi alfalarla ilgili söylenen her şeye inanmıştı. Bu, oldukça tehlikeli bir yoldu. Fakat doğuştan sahip oldukları gururları yüzünden her ne pahasına olursa olsun savaşmaya devam edeceklerdi.
S-seviyesi bir alfa genetik olarak bir kral mıydı, yoksa içgüdülerinin kölesi miydi?
Ama bütün bunların şu anda bir önemi yoktu. Sahiden de polise ifade vermeye mecali yoktu. Yalnızca Qu Moyu’nun iyileşebilmesi için dua ediyordu.
―
Shen Dai, polisin sorgulamasına olumsuz bir tavırla yanıt verdi. Şafak vakti gelmişti ve Qu Moyu’nun beş saatlik operasyonu sona ermişti.
Ameliyathanedeki ışıkların söndüğünü ve kapalı kapının açıldığını gören Shen Dai, bacaklarının güçsüz düştüğünü hissetti. İçeriden çıkan doktora korkuyla baktı; sanki Qu Moyu’nun yarasının nasıl olduğunu değil de, öldü mü kaldı mı onu bekliyormuş gibiydi.
Yorgun doktor biraz rahatlamış bir ifadeyle konuşmaya başladı, “Ameliyat gayet iyi geçti. Feromon bezleri işlevini geçici olarak koruyacak.”
Qu Shen ve Liang Rui’nin gözleri anında doldu.
Shen Dai’nin sırtı duvara dayalıydı. Kalbi birkaç kez şiddetle sarsıldı ve gözlerindeki yaşlar yüzünden görüşü bulanıklaştı.
“Ama feromon bezlerinin eski durumuna döneceğine dair sizi temin edemem. Ameliyat sonrasındaki iyileşme dönemi, en az ameliyat kadar mühimdir.”
“Feromonları etkilenecek mi?” dedi Qu Shen aceleyle, “O S-seviyesi bir alfa.”
Doktor acı acı gülümsedi, “Feromon bezleri iyileşmezse feromonları nereden çıkacak ki?”
Shen Dai, “Teşekkürler doktor. Bundan sonraki aşama nedir?” diyerek fısıldadı.
“Yirmi dört saat yoğun bakım ünitesinde müşahede altında tutulacak. Bundan sonra, iyileşme sürecinde aile üyelerinin nasıl iş birliği yapması gerektiği ve hastanın tedavisi ile ilgili süreç hakkında sizi bilgilendireceğiz,” dedi doktor, “S-seviyesi alfaların feromon bezleri çok güçlüdür. Umudunuzu yitirmeyin.”
Shen Dai başını salladıktan sonra titreyen sesiyle, “Teşekkürler,” dedi ve eliyle gözlerini kapattı ama, gözyaşları parmaklarının arasından akmaya devam etti.