Yue Fei minik kaçamağının onu hastanelik edeceğini hiç düşünmemişti. Gözlerini açtı ve Tang Yue’nin içeri girdiğini gördüğünde hemen özür dilemeye çalıştı, “Özür dilerim, rahatsızlık verdiğim için gerçekten çok özür dilerim.”
Tang Yue: “Bay Yue, özüre gerek yok. Sağlığınız her şeyden daha önemli.”
“Ben tek başıma kalabilirim, lütfen siz de geri dönüp dinlenin,” dedi Yue Fei.
Tang Yue: “Endişelenmeyin, Bay Gu burada sizinle kalmamı emretti. Eğer bir şeye ihtiyacınız olursa, çekinmeden bana haber verin.”
Gu Wei’nin emri olduğu için Yue Fei daha fazla üsteleyemedi, “Zahmet verdiğim için kusura bakmayın.”
Tang Yue: “Hiç sorun değil.”
Tang Yue odadan çıktıktan sonra, Yue Fei bir süre kendi kendine düşündü ve Gu Wei’ye bir mesaj gönderdi.
Yue Fei: Bugün için teşekkürler.
Bir süre bekledikten sonra Gu Wei cevap vermedi. Yue Fei, o anda neredeyse şafağın söktüğünü ve Gu Wei’nin uyuyor olduğunu anımsadı.
Tam rüya alemine dalmak üzereydi ki, yastığın üzerindeki telefon titredi.
Yue Fei uyandı, telefonu açtı ve Gu Wei’nin mesajına cevap verdiğini gördü.
Gu Wei: Bir şeye ihtiyacın olursa Tang Yue’ye haber vermen yeterli.
Tang Yue oldukça şaşırmıştı, içinden Henüz uyumadı mı? diye geçirdi.
Yue Fei: Tamam, öyle yaparım. Neredeyse şafak sökecek, biraz dinlenmelisin.
Bir süre bekledikten sonra Gu Wei cevap vermedi. Görünüşe göre bu kez cidden uyumuştu.
Yue Fei telefonu yastığına geri koydu, yatağında döndükten sonra o da uykuya daldı.
―
Yue Fei ertesi gün Nanwan Xiang bölgesine geri döndüğünde evde yardımcı bir teyze olduğunu gördü. O zamandan beri Yue Fei, midesi için sağlıklı olan besleyici yiyecekler yiyordu. Bir hafta sonra nihayet eski sağlığına kavuşmuştu.
Gu Wei akşam eve geldiğinde, Yue Fei onunla okula geri dönme konusunu konuştu. Oda arkadaşı ona bu hafta bir dersin ara sınavı olduğunu söylemişti. Eğer sınava girmezse mezuniyeti tehlikeye girebilirdi.
Gu Wei’nin doğal olarak bir itirazı yoktu ama hafta sonu aile buluşması olacağını ve Yue Fei’nin buna zaman ayırması gerektiğini söyledi.
“O halde aileme haber vereyim de hazırlansınlar,” dedi Yue Fei. Ardından ailesini aramak istedi ama Gu Wei onu durdurmak için elini kaldırdı.
“Ben aileni arayıp haber verdim, senin aramana gerek yok. O günü boş bırakmayı unutma. Tang Yue’ye seni okuldan almasını söyleyeceğim.”
Yue Fei telefonu bıraktı ve yanıt olarak başını salladı. Gu Wei’nin ailesiyle iletişime geçmesi biraz beklenmedik olsa da, diğer insanların gözünde şu anda evli oldukları için böyle davranması gayet doğaldı.
Yue Fei işbirliği yapmaya niyetliydi, “Öncesinde birbirimizi iyice tanımamız gerekmez mi? Ailen seninle ilgili sorular sorarsa ve cevap veremezsem, bu hiç iyi olmaz.”
Gu Wei: “Hayır, benim tarafımdan evliliğe zorlandığını söylemediğin sürece sorun değil.”
“Ha???” dedi Yue Fei, bunu duyunca afallamıştı ama Gu Wei’nin gözlerindeki gülümsemeyi görünce onun şaka yaptığını anladı, “Zorla değil, işbirliği olduğunu söyleyeceğim o halde.”
Gu Wei’nin bakışları ikinci kata çıkan merdivenlere doğru yöneldi, “Pekala, senin konuşmana gerek yok. Ben hallederim.”
Bunu gören Yue Fei, ikisi arasındaki konuşmanın o günlük bittiğini biliyordu, bu yüzden daha fazla konuşmadı.
Gu Wei, onun da sessiz kaldığını görünce çalışma odasına çıkmak için merdivenlere yöneldi.
Ev o kadar büyüktü ki, Yue Fei özellikle Gu Wei’nin eve dönmesini oturma odasında beklemezse, ikisi günlerce birbiriyle karşılaşmayabilirdi. İlişkilerinin ev arkadaşlığı gibi olduğunu söylemek pek de yanlış olmazdı.
O günkü akşam yemeği Chen Teyze’nin Yue Fei için yaptığı yulaf lapasıydı. Gu Wei’ye yemek isteyip istemediğini sormak istemişti ama onun ilgisiz olduğunu görünce sormaktan vazgeçti. Gu Wei çoktan yukarı çıkmıştı, bu yüzden yemeğini tek başına yedi.
Gu Wei’nin daha sonra mı yemek yiyeceğini yoksa akşam yemeğini hiç mi yemeyeceğini bilmiyordu. Bir haftadır onu hiç evde yemek yerken görmemişti ama evde yemek yapan bir yardımcı teyze vardı. Gu Wei ondan özellikle kaçınıyor olabilir miydi? Çok tuhaftı…
Anlam veremediği için Yue Fei bunu kafaya takmamaya karar verdi. Çünkü çok yakında bir sınavı vardı ve onun için endişelenmesi gerekiyordu.
Yue Fei ertesi gün okula dönmüştü. Cuma günkü sınavına tam üç gün vardı.
“Ne yapıyorsun?”
Yurt odasında, üç oda arkadaşı kafası karışmış bir şekilde Yue Fei’yi izliyordu. Yue Fei çalışma masasındaki kitaplara ve defterlere gömülmüştü.
Yue Fei: “…çalışıyorum.”
Zhao Zhi başını salladı, “Rüya görüyor olmalıyım, daha önce hiç bu tür bir şeye şahit olmamıştım.”
Yue Fei: “?”
“Birinci sınıfta sınava bir hafta kala çalıştığında olanları unuttun mu?” dedi Zhao Zhi.
Diğer iki oda arkadaşı araya girdi ve şöyle dedi, “SONDAN ÜÇÜNCÜ OLMUŞTUN!”
Yue Fei: “…”
Zhao Zhi: “Şu an çalışman sadece zaman kaybı değil mi? Hadi gel dışarı çıkıp eğlenelim biraz.”
Yue Fei homurdandı, “…Ara sınavda başarılı olarak notlarımı yükseltmek istiyorum.”
Zhao Zhi: “Dönemi bitirmemize iki hafta kaldığında mı aklına geldi bu?”
…Yue Fei arkasına baktı ve gülümsedi, “Evet.”
Üç oda arkadaşı hayran kalmıştı, “Kahramanımız, elinden gelenin en iyisini yap.”
Gu Wei’nin evinde bir hafta boyunca ev yemekleri yedikten sonra aniden kafeterya yemeklerine geri dönmüştü ve gerçekten akşam yemeği için hiç iştahı yoktu. Bu yüzden Yue Fei dersten sonra kafeteryaya gitmek yerine doğrudan yurt odasına gitti ve ders çalışmaya devam etti.
Tam derse gömülmüştü ki telefonu çaldı; arayan kişi Tang Yue’ydi.
Yue Fei telefona bir eliyle cevap verirken diğer eliyle de not alıyordu.
“Alo?”
“Bay Yue, size yemek getirdim ama yurdun güvenliği yukarı çıkmama izin vermedi. Aşağı inip alır mısınız?”
“Yemek mi?” dedi Yue Fei kaşlarını çatarak, “Ben sizden yemek getirmenizi istememiştim ki?”
Tang Yue: “Bay Gu’nun emriydi. Mideniz ne durumda? Tamamen iyileşene kadar beslenmenize dikkat etmelisiniz.”
“Gu Wei mi?” dedi Yue Fei, oldukça şaşırmıştı, “Beni bir dakika bekler misiniz? Hemen aşağı geliyorum.”
Yue Fei alt kata indi ve Tang Yue’nin bir yemek kutusuyla kapının yanında durduğunu gördü.
Daha sonra Tang Yue’ye doğru yaklaştı, “Bay Gu neden birdenbire bana yemek getirmenizi söyledi ki? Bir yanlışlık falan olmasın?”
Tang Yue: “Tabii ki hayır, hastaneden taburcu olduğunuz gün evdeki yardımcıya sizinle özel olarak ilgilenmesini emretmişti. Bugün bana okula döndüğünüzü söyledi. Okuldayken iyi beslenemeyeceğinizden endişeleniyor olmalı. Bu yüzden yardımcı teyzeden yemek yapmasını istedim ve size getirdim.”
Yue Fei yemek kutusunu şüpheyle eline aldı, “Lütfen Bay Gu’ya teşekkürlerimi iletin. Artık bana yemek getirmenize gerek yok. Hafta içleri kafeteryada yemek yiyeceğim.”
Tang Yue: “Emin misiniz?”
Yue Fei onun sözünü kesti, “Evet…”
Tang Yue sessizce onun konuşmaya devam etmesini bekledi.
“Bay Gu’yu yanlış anlamış olabilir misiniz? Bay Gu’nun size okula döndüğümü söylemesinin sebebi muhtemelen ders esnasında ararsanız ulaşamayacağınızı belirtmekti. Bana yemek getirmenizi ima etmiş olamaz.”
Tang Yue: “Bu imkansız.”
Yue Fei: “O zaman bana neden Bay Gu’nun bana yemek getirmenizi istediğini söyleyebilir misiniz? Bunu yapması için gerekçesi nedir? Bay Gu ve benim aramda ne tür bir durum olduğunu biliyorsunuz, değil mi? Birdenbire bana aşık olması imkansız, yanılıyor muyum?”
Tang Yue afallamıştı, “Elbette biliyorum! Bay Gu çok düşünceli, bu haftaki aile görüşmesi yüzünden söyledi. Vücudunuza bir şey olmasını göze alamayız.”
Ortam bir an için gerilmişti.
“Öhö öhö öhö…”
Onun açıklamasını duyan Yue Fei bir süre konuşamadı ve kendi tükürüğüyle boğuldu.
“Yemeği aldığıma göre sizi daha fazla meşgul etmeyeyim.”
Tang Yue’nin sözleri makul ve yerindeydi. Yue Fei ikna olmuştu. Yemeği kabul etti, arkasını döndü ve yurt odasına yöneldi.
Tang Yue endişelenmişti, “Az önce öksürdünüz, iyi misiniz? Daha kalın giyinin ve üşütmemek için kendinize dikkat edin.”
Yue Fei ona elini salladı, “Merak etmeyin, bu hafta sonu sağlıklı bir şekilde aile görüşmesinde olacağım.”
Odaya döner dönmez oda arkadaşları elindeki lüks yemek kutusunu gördü ve heyecanla konuşmaya başladılar.
“Kimdi o? Sana özel olarak yemek getirdi.”
Yue Fei duraksadıktan sonra cevapladı, “Birkaç gün önce hastalandım ve mide problemim olduğunu öğrendik. Ailem o yüzden yemek göndermiş.”
Oda arkadaşları aniden hayal kırıklığına uğradı, “Ah, demek öyle ~”
Yue Fei yemek kutusunu açınca burnuna tanıdık bir koku ilişti ve aniden acıktığını hissetti.
Yue Fei, taze ve yumuşak deniz mahsullü lapasını tattıktan sonra telefonunu açtı ve Gu Wei’ye bir mesaj gönderdi.
Gu Wei, Tang Yue’ye ona yiyecek getirmesini hangi nedenle söylemiş olursa olsun, yine de teşekkür etmeliydi.
Yue Fei: Akşam yemeği için teşekkür ederim. [resim]
Uzun bir süre sonra Gu Wei yanıtladı: Konum 📍
Yue Fei: ?
Gu Wei: Okulunun yakınında bir ev. Yardımcı teyze sana üç öğün yemek hazırlayacak, onunla konuşabilirsin. Ayrıca gece de orada kalabilirsin.
Yue Fei’nin gözleri ışıldadı.
Oyun oynayan ya da video izleyen oda arkadaşlarına bir göz attıktan sonra Yue Fei ona yanıt vermek için başını eğdi.
Yue Fei: Yarın geleceğim.
Gu Wei: Tamam.
Biraz düşündükten sonra Yue Fei bir açıklama ekledi: Sınava sessiz bir ortamda çalışmak istiyorum, yurt odam biraz gürültülü de 😄
Oda arkadaşlarının kulaklık takmadan oyun oynamasıyla ilgili açıklamasını yazarken Gu Wei’den yeni bir mesaj geldiğini gördü.
Gu Wei: Herhangi bir ihtiyacın olursa Tang Yue’ye söyle.
…Yine aynı cümle. Yue Fei onu rahatsız etmemesi gerektiğini düşünerek yazdığı mesajı geri sildi. Ne de olsa Gu Wei işiyle meşgul olmalıydı ve muhtemelen onunla sohbet edecek vakti dahi yoktu.
Daha sonra yeniden nezaketle bir mesaj yazdı: Tamam, teşekkür ederim.
İkisi arasında atılacak doğru eylemleri kavramak Yue Fei için hala biraz zordu.
ÇN: Gu Wei ilk görüşte aşık oldu bence bizim çıtıra